Η Ρουμανική γλώσσα, επίσημη γλώσσα της Ρουμανίας και της Μολδαβίας, είναι μια Ανατολική Ρομανική γλώσσα. Εγχώρια ομιλείται από περίπου 24 με 26 εκατομμύρια ανθρώπους οι περισσότεροι εκ των οποίων στη Ρουμανία, Μολδαβία και τη Βοϊβοντίνα, καθώς επίσης και σε κάποιες περιοχές της Ουκρανίας. Περίπου 4 εκατομμύρια άτομα τη μιλούν ως δεύτερη γλώσσα. Σύμφωνα με μια εκτίμηση περίπου 34 εκατομμύρια άτομα στον κόσμο γνωρίζουν ρουμανικά, εκ των οποίων 30 εκατομμύρια τα έχουν ως μητρική γλώσσα.

Η Ρουμανική περιοχή κατοικείτο στην αρχαιότητα από Δάκες και Ινδο-Ευρωπαίους. Νικήθηκαν από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 106 και μέρος της Δακίας (Ολτένια, Βανάτο και Τρανσυλβανία) έγιναν Ρωμαϊκή επαρχία. Για τα επόμενα 165 χρόνια υπάρχουν ενδείξεις σημαντικής Ρωμαϊκής αποίκισης στην περιοχή, καθώς η περιοχή ήταν σε στενή επικοινωνία με το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα κοινά λατινικά έγιναν η γλώσσα της διοίκησης και του εμπορίου.

Υπό την πίεση των Ελεύθερων Δακών και των Γότθων, η Ρωμαϊκή διοίκηση και οι λεγεώνες αποσύρθηκαν από τη Δακία μεταξύ του 271 και 275.

Εξαιτίας της γεωγραφικής τους απομόνωσης τα Ρουμανικά ήταν πιθανόν η πρώτη γλώσσα που χωρίστηκε και μέχρι τη σύγχρονη εποχή δεν επηρεάστηκε από τις άλλες Ρομανικές γλώσσες. Είναι πιο συντηρητικά από άλλες Ρομανικές γλώσσες στην ονομαστική μορφολογία. Τα Ρουμανικά έχουν διατηρήσει την κλίση, διασπώντας τις πέντε κλίσεις των Λατινικών σε δύο, την ονομαστική/αιτιατική και τη γενική/δοτική, και διατηρώντας το ουδέτερο γένος.

Όλες οι διάλεκτοι των Ρουμανικών πιστεύεται πως έχουν ενοποιηθεί σε μια Κοινή Ρουμανική γλώσσα μέχρι μια περίοδο μεταξύ του 7ου και 10ου αιώνα, όταν η περιοχή επηρεάστηκε από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και τα Ρουμανικά επηρεάστηκαν από τις Σλαβικές γλώσσες. Η Αρωμανική γλώσσα έχει πολύ λίγες Σλαβικές λέξεις. Επίσης οι διαφοροποιήσεις στη Δακορουμανική διάλεκτο (ομιλουμένη στη Ρουμανία και τη Μολδαβία) είναι πολύ μικρές, γεγονός αρκετά αξιοσημείωτο. Η χρήση αυτή της ομοιόμορφης Δακορουμανικής διαλέκτου εκτείνεται πέρα από τα σύνορα του Ρουμανικού κράτους: ένας Ρουμανόφωνος από τη Μολδαβία μιλά την ίδια γλώσσα με έναν Ρουμανόφωνο από το Μπανάτ.

Είναι επίσης αξιοσημείωτο πως τα Ρουμανικά είναι η μόνη Ρομανική γλώσσα που δεν επηρεάστηκε από την πολιτιστική επιρροή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Αντιθέτως επηρεάστηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία και τον σλαβικό, ελληνικό και τουρκικό πολιτισμό.

Η πρώτη ρουμανική γραμματική εκδόθηκε στη Βιέννη το 1780. Μετά την προσάρτηση της Βεσσαραβίας από τη Ρωσία (μετά το 1812) τα μολδαβικά έγιναν επίσημη γλώσσα στους κυβερνητικούς θεσμούς της Βεσσαραβίας μαζί με τα ρωσικά, ενώ οι εγκαταστάσεις εκτύπωσης του αρχιεπισκόπου Γκαβρίλ Μπανουλέσκου-Μποντόνι επέτρεψαν την εκτύπωση βιβλίων και λειτουργικών έργων στη μολδαβική γλώσσα την περίοδο 1815–1820.

Η γλωσσική κατάσταση στη Βεσσαραβία από το 1812 έως το 1918 ήταν η σταδιακή ανάπτυξη της διγλωσσίας. Η ρωσική συνέχισε να αναπτύσσεται ως επίσημη γλώσσα των προνομιούχων και η γλώσσα με το περισσότερο κύρος, ενώ τα ρουμανικά παρέμειναν ως η κύρια καθομιλουμένη. Κατά τον 19ο αιώνα η ρουμανική γλώσσα επηρεάστηκε από σημαντικές αλλαγές, όπως την επιστροφή της από το κυριλλικό στο λατινικό αλφάβητο το 1860 (υπήρχαν κάποια μεταβατικά αλφάβητα από το 1840) και τον δανεισμό πολλών γαλλικών και ιταλικών λέξεων, επαναλατινοποιώντας τη ρουμανική γλώσσα.

Η περίοδος από το 1905 έως το 1917 ήταν μια περίοδος αυξανόμενης γλωσσικής σύγκρουσης με νέο ξεσηκωμό της ρουμανικής εθνικής συνείδησης. Το 1905 και το 1906 οι ζέμστβα ζήτησαν την επανεισαγωγή της ρουμανικής γλώσσας στα σχολεία ως “υποχρεωτική γλώσσα” και την “ελευθερία να διδάξουν στη μητρική γλώσσα (τη ρουμανική γλώσσα)”. Την ίδια περίοδο άρχισαν να εμφανίζονται εφημερίδες και περιοδικά στα ρουμανικά, όπως τα Basarabia (1906), Viața Basarabiei (1907), Moldovanul (1907), Luminătorul (1908), Cuvînt moldovenesc (1913), Glasul Basarabiei (1913). Από το 1913, η σύνοδος επέτρεπε στις εκκλησίες της Βεσσαραβίας να κάνουν λειτουργίες στα ρουμανικά. Τα ρουμανικά έγιναν επίσημη γλώσσα στο ρουμανικό σύνταγμα του 1923.